Zasada programowania DRY
Zasada programowania DRY (Don’t repeat yourself) zakłada podział dużego systemu, na przykład opracowanego przez ciebie oprogramowania, na mniejsze, niepowtarzalne komponenty. Jeśli masz kilka komponentów wykonujących te same zadania, to zgodnie z zasadą DRY należy zmniejszyć ich liczbę, idealnie, aby każdy komponent się nie powtarzał.
Po podzieleniu systemu na komponenty odpowiedzialne za wykonywanie precyzyjnie zdefiniowanych zadań, można je zorganizować w klasy, co nazywa się architekturą modułową.
Aby prawidłowo zbudować system według zasady DRY, należy przestrzegać następujących reguł:
- Zanim przystąpisz do pracy nad projektem, przedstaw go w formie schematu graficznego, podzielonego na komponenty wizualne.
- Podczas pracy nad złożonym komponentem projektu, należy go również przedstawić graficznie w postaci diagramu UML lub podobnych środków.
- W schemacie graficznym należy wyraźnie wskazać hierarchię i rolę każdego komponentu projektu.
- W schemacie należy również wskazać połączenie twoich komponentów z komponentami innych uczestników projektu, a także które gałęzie projektu będą wspólne lub prywatne.
- Należy unikać sztywnych powiązań między komponentami, ponieważ mają one negatywny wpływ na efektywność całej architektury projektu.
Zobacz też
-
zasada
SOLID,
która wyznacza wytyczne dla oprogramowania opartego na OOP -
zasada
KISS,
która zakłada rezygnację z komplikowania oprogramowania -
zasada
YAGNI,
która zakłada rezygnację z nadmiernej funkcjonalności oprogramowania -
zasada
CQS,
która wyznacza dla każdej funkcji tylko jedno polecenie -
zasada
LoD,
która jest stosowana przy tworzeniu oprogramowania -
zasada rozdzielenia odpowiedzialności,
która jest stosowana przy tworzeniu oprogramowania